കെ.വി സുമിത്ര

കെ.വി സുമിത്ര
എറണാകുളത്ത് ജനനം. സെന്റ് ആന്റണീസ് ഹൈസ്‌കൂള്‍,മഹാരാജാസ് കോളേജ്, ഭാരതീയ വിദ്യാഭവന്‍ എന്നിവിടങ്ങളിൽ പഠനം.
മലയാളഭാഷയിലും സാഹിത്യത്തിലും ബിരുദാനന്തരബിരുദം. ജേണലിസത്തിലും മാസ് കമ്മ്യൂണേക്കഷനിലും പിജി ഡിപ്ലോമ. ‘മലയാള സാഹിത്യത്തിലെ ഇന്‍ഫോര്‍മേഷന്‍ ടെക്‌നോളജി‘ എ- വിഷയത്തിൽ മഹാത്മാഗാന്ധി സര്‍വ്വകലാശാലയിൽ ഗവേഷണം നടത്തുന്നു.

'ശരീരം ഇങ്ങനെയും എഴുതാം' എന്ന കവിതാ സമാഹാരം ഡി.സി. ബുക്സ് ഉടൻ പുറത്തിറക്കുന്നു

ഇപ്പോള്‍ എറണാകുളത്ത്

അമേരിക്ക ആസ്ഥാനമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ഐടി കമ്പനിയുടെ മീഡിയ
മാനേജര്‍. സ്റ്റിൽ ഫോട്ടോഗ്രാഫിയിൽ മൂന്ന് തവണ സംസ്ഥാന അവാര്‍ഡ്
ജേതാവ്.
ഭര്‍ത്താവ്: സത്യനാരായണന്‍
മക്കള്‍: ആദര്‍ശ്, ഐശ്വര്യ

നീ

തെളിയിച്ച വാക്കും നോകുമാന്നു നീ
നീളന്‍ ഗോവണികളിലൂടെ
മരണ കാറ്റ് വീശുന്ന
ജീവിതജാലകതിന്‍ മീതെ
സ്പടികസ്വപ്നമാക്കുന്നു നീ
ഉഷ്ണം വമിക്കുന്ന
നേര്കഴ്ച്ചക്കള്‍ക്ക്
നടുവില്‍
താപമന്ത്രവും നീ ...
നന്ദി : തര്ജ്ജനി

രമേശ്‌ കുടമാളര്‍

രമേശ്‌ കുടമാളര്‍

                                                                    

തെരുവിലെ ബുദ്ധന്‍

രമേശ്‌ കുടമാളര്‍

 നഗരാരവത്തിന്‍ വിഴുപ്പു കുമിയുന്ന

പാതയോരത്ത് നിന്നു ബുദ്ധന്‍
തെരുവിലനാഥനായ്‌ പെറ്റുവീണതുതൊട്ടു
രോഗവും മരണവും ദാരിദ്ര്യദുഃഖവും
കണ്ടറിഞ്ഞതിനാല്‍, കൊണ്ടറിഞ്ഞതിനാല്‍
ഓര്‍മ്മയുറച്ച കാലത്തിലേ വെളിപാടു
നേടിയ ഗൌതമന്‍- ബുദ്ധന്‍.
സംത്യജിക്കാന്‍ സ്വന്തരാജ്യവും പ്രജകളും
പ്രിയമുള്ള ഭാര്യയും കുട്ടിയുമില്ലാതെ
ഓരോ നിമിഷ പുരുഷാര്‍ത്ഥവുമോരോ
ബോധിവൃക്ഷത്തണലാകയാല്‍ വെളിപാടു
ജീര്‍ണ്ണിച്ച ബുദ്ധന്‍- തഥാഗതന്‍.
വഴിയില്‍ *സുജാത പരിഹാസപ്പാല്‍ക്കുടം
തന്നില്‍ ചൊരിഞ്ഞു, ചിരിച്ചു നടന്നു പോകെ
ജടവീണ തലയിലെ ബൌദ്ധികകവചം
നഖമുനയാല്‍ കോറി നിന്നു ബുദ്ധന്‍.
തെരുവിന്റെ കോണില്‍ ചവറ്റുകൂനയ്ക്കുള്ളില്‍
എച്ചില്‍ മൃഷ്ടാന്നമായി ഭുജിക്കവേ
ഉഗ്രരോഗത്തിന്റെ വിഷബീജമായ്
നുരയ്ക്കുന്ന പുഴു, ചത്തുചീയുന്ന ജന്തുക്കള്‍,
ചിതറിവീഴുന്ന നിണ വിഹ്വലത,
ചപ്പുകള്‍, ചവറുകള്‍ ഓരോന്നി-
ലോരോന്നിലും സ്വന്ത ജന്മജന്മാന്തര
സ്വത്വങ്ങള്‍ വേറിട്ടറിഞ്ഞു ബുദ്ധന്‍.
ഒടുവിലൊരു നാള്‍ തന്റെയുന്മാദലഹരിയാം
ബോധി നട്ടുച്ചയ്ക്ക് ഉച്ചിയില്‍ ഉരുകിത്തിളയ്ക്കവേ
വഴിയിലൊരു വാഹനത്തിന്നടിയില്‍
അപകടസമാധിയില്‍ ബൌദ്ധികം
ചിതറിത്തെറിച്ചു തുലഞ്ഞു പോകെ
തുച്ഛമാം രക്തത്തിലവിടെയൊരു ശിലയില്‍
ലിഖിതമായ്‌ ഈ വിധം ധര്‍മ്മപദം...
** എറിയുന്ന വിത്തിന്നു ചേരുന്നതേ ഫലം.
നല്ലത് ചെയ് വോര്‍ക്ക് നല്ലതേ സിദ്ധം.
നന്നായ്‌ പാകിയ വിത്തില്‍ നിന്നുരുവമായ്‌
വൃക്ഷം തരും നല്‍ഫലം!
നന്ദി  :രമേശ്‌ കുടമാളര്‍

ಉಳ್ಳವರು ಶಿವಾಲಯ ಮಾಡುವರು-ಬಸವಣ್ಣವಾರು

ಉಳ್ಳವರು ಶಿವಾಲಯ ಮಾಡುವರು ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ ಬಡವನಯ್ಯಾ
ಎನ್ನ ಕಾಲೇ ಕಂಬ, ದೇಹವೇ ದೇಗುಲ, ಶಿರವೇ ಹೊನ್ನ ಕಳಸವಯ್ಯಾ
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ ಕೇಳಯ್ಯಾ, ಸ್ಥಾವರಕ್ಕಳಿವುಂಟು ಜಂಗಮಕ್ಕಳಿವಿಲ್ಲ,

uLLavaru shiválaya máduvaru nánénu mádali badavanayyá
enna kále kambha dehavé degula shiravé honna kaLashavayyá
Kúdala Sangama Devá keLayya sthavarakkaLivunTu jangamakaLivilla

The rich will make temples for Shiva. What shall I, a poor man, do?

My legs are pillars, The body the shrine, The head a cupola of gold.

Listen, O lord Kudal Sangama deva, Things standing shall fall, But the moving ever shall stay

உள்ளவர்கள் சிவாலயம் எழுப்புவார்கள்
நான் என்ன செய்யட்டும் ஏழை?
என் கால்களே தூண்கள்
உடலே கோபுரம்
தலையே தங்கக்கலசம்
கேளுங்கள், ஓ! கூடல சங்கம தேவா, நின்றிருப்பவை விழும்
நகர்பவை என்றும் நிலைக்கும்  

ಬಸವಣ್ಣವಾರು 

(ಬಾಷಾ ಪರಿವರ್ಥ್ಥನ : ವೈಯವನ್ )

నా దరి చేరమని ........

నా దరి చేరమని ........

కమ్మగా పాడే కోయిలనడిగాను,

నీ తీయని మాటలతో నను మురిపించేది ఎపుడని ...

చల్లగా వీచే చిరుగాలిని అడిగాను ,

నీ చల్లని చూపుతో నను తాకేది ఎపుడని...

వర్షించే మేఘాన్ని అడిగాను ,

నీ నవ్వుల జల్లుల్లో నను తడిపేది ఎపుడని ...

హాయిని పంచే వెన్నెలని అడిగాను ,

ఆ వెన్నల్లో హాయిగా ఊసులడేది ఎపుడని ...

పరుగులు తీస్తున్న సెలయేటిని అడిగాను ,

నీ పరుగు నా కోసమేనా ? అని ...

నాలో ఉన్న నా ప్రాణమైన నీకు తెలిపాను ,

నీలో ఉన్న నీ ప్రాణం నేనేనని ,

నా దరి చేరమని ..... నను బ్రతికించమని ......

Thanks: aradhana.phy@gmail.com

सारे जहाँ से अच्छा, हिन्दोस्तां हमारा

- मुहम्मद इक़बाल

सारे जहाँ से अच्छा, हिन्दोस्तां हमारा
- मुहम्मद इक़बाल (Muhammad Iqbal)

सारे जहाँ से अच्छा, हिन्दोस्तां हमारा
हम बुलबुलें हैं इसकी, यह गुलिसतां हमारा

गुरबत में हों अगर हम, रहता है दिल वतन में
समझो वहीं हमें भी, दिल हो जहाँ हमारा

परबत वो सबसे ऊँचा, हमसाया आसमाँ का
वो संतरी हमारा, वो पासवां हमारा

गोदी में खेलती हैं, जिसकी हज़ारों नदियाँ
गुलशन है जिसके दम से, रश्क-ए-जिनां हमारा

ऐ आब-ए-रौंद-ए-गंगा! वो दिन है याद तुझको
उतरा तेरे किनारे, जब कारवां हमारा

मजहब नहीं सिखाता, आपस में बैर रखना
हिन्दी हैं हम वतन हैं, हिन्दोस्तां हमारा

यूनान, मिस्र, रोमां, सब मिट गए जहाँ से ।
अब तक मगर है बाकी, नाम-ओ-निशां हमारा

कुछ बात है कि हस्ती, मिटती नहीं हमारी
सदियों रहा है दुश्मन, दौर-ए-जहाँ हमारा

'इक़बाल' कोई मरहूम, अपना नहीं जहाँ में
मालूम क्या किसी को, दर्द-ए-निहां हमारा

सारे जहाँ से अच्छा, हिन्दोस्तां हमारा
हम बुलबुलें हैं इसकी, यह गुलिसतां हमारा ।

You Have Nothing to Fear

DANA LEVIN

DANA LEVIN

  You Have Nothing to Fear

but a small kitchen fire,
replied my new friend John,
so I will write this poem, which,
like John’s, will only include
‘real things,’ meaning
what’s wakened—
No dreams or gods, just
the facts
that make waking worth doing, like
watching boiling water
buffet up an egg
for a full five minutes, because
(I’d realized)
            a watched pot always boils—

This
was incredibly
            encouraging. Although it still hurt

            to be a human being—mandated

interactions with chairs,
your corporation of atoms, its forced
            mergers
with air and food, is it any wonder
that extending a hand
            meant touching some grief? (today
            a student’s love poem,
                        “burdened with stars”)—

Like in the movie Hereafter,
how George (the psychic) realizes
he can love Marie
            only once he has seen her death—
It’s their Lazarus come-back
after a tsunami,
            actual (hers), emotional (his) . . .

When he touches you he can see
            your body’s end. You’ve asked him
to see it. You don’t want him
to see it.
But you need to come to,
you need to spit up the water
            from your listing
                        death-smashed
house. 

(Courtesy: Blackbird)

Hundred Moons

நூறு நிலா வந்தாலும்
நீ வரும் வழிகளில்
ரசப் பூச்சால் அலர மெழுகி
வெள்ளி வெளிச்சத்தால் கோலமிட்டு
நட்சத்திரக் குத்து விளக்குகளை
அடிக்கு அடிக்கு நிறுத்தி வைத்து
என் வீட்டிற்கு கைகாட்டியாக
முடியவில்லை என்றால்
அது என்ன ஒரு நிலா?
அது போல் நூறு நிலா
வந்தாலும் நான் மதிக்க மாட்டேன்.
வையவன்